Dit is werk in uitvoering. Ik schrijf wanneer ik de juiste woorden vind en dat kan soms even duren. Als je vandaag nog niet op deze pagina wordt genoemd, sta je er morgen misschien wel op, of volgende week...of een andere keer.
Als je van deze pagina verwijderd wilt worden, helemaal of voor een deel, email me dan via BRAILLE NOTE GPS @ HET NET . NL (geen hoofdletters) en laat het me weten.

Papa, meer dan bij enig ander familielid heb ik het gevoel dat jij en ik heel erg op dezelfde golflengte zitten. Je luistert naar wat ik zeg en onthoudt mijn plannen. Je onderkent mijn frustraties en vertelt me dan dat het goed komt (jij schijnt te weten dat ik het allebei nodig heb). Steeds als ik een kloof voel tussen wat ik ben en wat ik denk dat ik moet zijn, kun jij alleen me verzoenen met de wereld en het leven dat ik leid; ik denk dat je je dat niet eens realiseert, want als ik je op zo'n moment bel, praten we over van alles behalve over de kloof. Ik weet niet hoe je het doet; ik weet alleen dat je rust terugbrengt in mijn leven.
Je gaf me een modem voor mijn 24e verjaardag en opende voor mij de grote wereld van online-communicatie en informatie en voorzag me daarmee van plezier, fantastische vriendschappen en een flink toegenomen onafhankelijkheid.
Je geeft me heel veel ruimte om mezelf te zijn, om mijn eigen mening te hebben, mijn verhaal te vertellen.
Ik deel heel graag mijn leven met je en hoop dat jij het ook leuk vindt. Ik heb hele bijzondere herinneringen aan lunch voordat je me naar Hilversum bracht, jouw troostende aanwezigheid toen mijn eerste huisdier dood ging en dat eerste jaar dat ik besloot binnen in huis te blijven in plaats van buiten deelgenoot te zijn van de vuurwerkvreugde (en ik me zo onbegrepen voelde), en zelfs van begrafenissen waar we samen naartoe zijn geweest. Ik geniet van onze maandagavonduitjes, samen het paard op- en/of afzadelen. Het was goed dat jij erbij was toen ik van No Name viel en mijn arm brak. Je bleef rustig en we hebben zelfs nog gelachen. Dank je wel.
Je hulp is meer dan praktisch en makkelijk. Het gaat om jouw aanwezigheid; denk nooit dat je vervangbaar bent.
Om het met de woorden van David Gates te zeggen: je zegt nooit zoveel, maar je wijst toch de weg en ik leer door je te observeren.
Ik bewonder je kracht; ik voel me verbonden met je rationaliteit; ik ben heel blij met en dankbaar voor de waarden die je me hebt geleerd (liefde en respect voor mensen, ze zonodig het voordeel van de twijfel geven, verschillende mogelijke kanten van een verhaal bekijken).
Pap, ik hou van je en ik ben er trots op dat ik je dochter ben.

Mama, je hebt zo veel talenten. Je bent leuk en grappig, creatief, een fantastische kokkin, een uitstekende verpleegster. Toen ik thuiskwam met een gebroken arm deed je alles wat je kon om het me zo comfortabel mogelijk te maken op alle mogelijke manieren; creatief en vastberaden loste je elk praktisch probleem op. Er zijn zoveel praktische zaken, zoals huishoudelijke taken, waar ik me niet druk om hoef te maken, omdat jij daar allemaal voor zorgt. Ik ben er vast lui door geworden, maar ik ben je dankbaar; ik zou echt niet weten waar ik was geweest zonder jouw zorg.
Jij leerde me de ware emotionele waarde van aanraking. Dat is een heel waardevol geschenk dat je me hebt gegeven en ik wens iedereen toe dat ze die ervaring kunnen opdoen en die les kunnen leren. Ik ben ervan overtuigd dat jouw warmte en spontaniteit genoeg op mij hebben afgegeven om te voorkomen dat ik de koele, afstandelijke, kritische persoon werd die mensen van mijn persoonlijkheidstype zo makkelijk worden.
Jij leerde me om niet zo bang te zijn voor de reacties van mensen als ik iets "geks" deed; misschien vinden ze het zelfs wel leuk! (Het Tiramisu-verhaal is voor mij zo veel meer dan gewoon een grappig verhaal!) Wat als grap begon, groeide uit tot een manier om mijn liefde en dankbaarheid voor mensen met ze te delen. De vreugde en voldoening die me dat tot nu toe heeft gegeven kan ik niet beschrijven en kenmerkt in belangrijke mate mijn leven. Dank je wel daarvoor.
En je hebt me natuurlijk de kans gegeven om over God te leren, wat bepaalt hoe ik de wereld beleef, alles wat is (zichtbaar of onzichtbaar), iedereen die is.

Hetty, je bent altijd goed voor me geweest, warm en accepterend, omhelzend. Jij kwam niet om dingen te veranderen, om te verdelen en te hervormen, zoals veel volwassen nieuwe familieleden doen; jij bent er steeds geweest, niet om iemands plaats in te nemen, maar gewoon om er te zijn; je hebt mijn vader gelukkig gemaakt en daar ben ik je dankbaar voor. Je huis en je hart zijn één; we passen alleen niet fysiek in je hart, dus een huis is wel heel handig.

Marc, ik vertrouw bijna nooit iemand mijn tranen toe, maar in jouw armen voelde ik me veilig en ontspannen. Je bent altijd mijn grote broer geweest - ik vind dat elk meisje een grote broer zoals jij zou moeten hebben - die van me houdt en me beschermt, een broer om trots op te zijn en over op te scheppen. Jij leerde me fietsen, je leerde me dingen die jij op school leerde (hierdoor ontstond mijn belangstelling voor de Engelse taal); je las verhalen voor toen ik ziek was en liet me met je speelgoed spelen en later wilde je dat ik je pick-up en je cd-speler gebruikte ook al had ik als kind één van de vliegtuigjes kapot gemaakt die je met zoveel geduld en zorg in elkaar had gezet. Ik was bang dat ik ook je platenspeler kapot zou maken!
We kochten onze eerste plaatjes samen; jij leerde me popmuziek kennen. Jij vocht met het jongetje dat me niet rustig wilde laten spelen en leerde hem dat hij me maar beter wel met rust kon laten. Op een dag toen ik buiten speelde en een jongetje wat vuurwerk in een blikje stopte in de buurt van waar ik aan het spelen was, kwam jij er "toevallig" net aan, precies op tijd om te zien wat hij aan het doen was en hem te stoppen. Alleen God weet wat er gebeurd was als jij daar toen niet was geweest.
Ik heb heel veel mooie herinneringen aan het opgroeien met jou. En als ik je om raad vraag, geef je me altijd een goed advies, maar laat het aan mij over of ik je advies opvolg of niet; je blijft me hoe dan ook steunen.

Kitty, het is geweldig om jou als schoonzus te hebben. Je bent zo leuk om mee om te gaan - warm, echt geïnteresseerd in mensen, je deelt je levensvreugde door al je originele ideeën voor dingen om te doen. Toen ik worstelde met de vraag: "als ik verliefd word, hoe weet ik dan dat mijn liefde voor hem echt is en dat hij echt de speciale "enige ware" is?" keken de meeste mensen me wazig aan (ik hoorde het in hun stem) en antwoordden: "nou ja...dat weet je gewoon" wat natuurlijk niet goed genoeg was voor mij. Jij begreep mijn vraag duidelijk wel en eigenlijk zei je: "ga erop uit, leef, wees niet bang om een keer een verkeerde keus te maken en je zult het verschil leren. En als het echt "de ware" is, dan weet je dat." Dus je bent niet alleen heel leuk, je bent ook wijs.

Quinn, je bent zo'n lieve jongen. Vol energie, vol leven, altijd nieuwsgierig, altijd enthousiast om te helpen; jij bent absoluut één van de meest fantastische kinderen die ik ken. In een bijzonder stressvol weekend was ik op je verjaardagsfeestje (je werd 7!) en toen je me bedankte voor het cadeautje gooide je je in totale overgave in mijn armen. Het gevoel dat je me daarmee gaf was als een zonnestraal die het hele weekend bleef schijnen. Dat had ik echt nodig!

Sander, toen jouw moeder en mijn vader trouwden en het tijd was voor de foto's zei je terwijl je naar me toeliep: "ik ga bij mijn zusje staan". Dat gaf me een heel warm gevoel dat nog steeds aan die herinnering verbonden is. Iets in je stem zegt me altijd dat je veel om je zusje geeft.
En waar zou ik zijn in deze getechnologiseerde wereld zonder jouw ruimhartig beschikbare hulp? Ik heb bewondering voor je geduld en systematische aanpak waarmee je elk van mijn vele computerproblemen kunt oplossen.

Robbie, jij bent één van die mensen die de wereld zo hard nodig had, maar de wereld kon jou niet het gevoel geven dat je hier een plek had. Dat is zo droevig. Jij bent mijn woordvoerder, mijn gids, mijn inspiratie. Lang geleden, toen ik worstelde om mijn plekje in deze wereld te vinden, onderkende jij, in je gedicht, mijn worsteling (dat had ik nodig!) en plaatste je de hulpeloosheid die ik voelde in een ander, mooi licht en gaf het zin. Door de jaren heen kwam ik in mijn hoofd steeds weer terug bij dat gedicht en vond er rust en kracht. Nu, jaren later, deel je je diepste gedachten en gevoelens met ons allemaal door wat je geschreven hebt. Ik durf mezelf nauwelijks met jou te vergelijken, maar wat jij denkt en voelt, spreekt me aan; ik vind mezelf in jouw woorden. Jouw zoektocht naar waarheid en betekenis, naar manieren om met je liefde voor mensen om te gaan en die liefde te delen, proberen de wereld en jezelf te begrijpen, dat zijn ook mijn hobby's. :)
Ik ben geen dichter zoals jij, maar je inspireert me om in ieder geval mijn gedachten en gevoelens op te schrijven. Dank je dat je met ons wilde delen, dank je dat je ons vertrouwde.

Shirley, jij was de eerste persoon die ik ontmoette die leven uitstraalt. Met jou naast me in de kerk, dansend op de muziek, kon ik me nooit lang verveeld of neerslachtig voelen. Vol energie, oprecht, vol van liefde die je ook tot uitdrukking bracht, dat ben jij. Jij kunt iedereen het gevoel geven dat hij/zij speciaal is (en je meent wat je zegt!). Je bent een fantastische persoon, een wijze vriendin, en je gepassioneerde en toch nuchtere oprechtheid in je Christelijke geloof maakt jou voor mij precies de goede geestelijke coach en inspiratie.

Soekhdew, jij respecteerde altijd mijn grenzen (en daarmee mij) en ik vind dat zo lief van je. Jij gaf me de kans om nieuwe ervaringen op te doen, maar drong nooit iets op en probeerde me nooit over te halen. Die kwaliteit bezit niet iedereen.
Jouw bijzonder aantrekkelijke brein was altijd bereid om over ieder idee te praten, hoe raar, vergezocht of gestoord anderen dat idee ook zouden kunnen vinden. Eén van die discussies, geïnspireerd door een artikel dat ik gelezen had, ging over de vraag "als de mensheid opnieuw kon beginnen, maar alleen gevoel had of verstand (en dus niet allebei), wie zou dan het langst overleven?" Deze kleine intellectuele oefening leidde ertoe dat ik vraagtekens plaats bij de evolutietheorie op "filosofische" gronden.
Ik herinner me ook nog steeds hoe je het verschijnsel "schaduw" aan me uitlegde. En je hebt natuurlijk een fantastisch gevoel voor humor. Soms vertel ik mensen nog steeds het mandarijnverhaal.

Dave S, elke keer dat ik denk aan je stem en je hand op mijn schouder voel ik me kalm. Je hebt een rustgevend effect op me. Je leerde me dat je niet elk doel in één grote sprong kunt bereiken; vaak kom je er stap voor stap en soms is het een heel klein, vermoeiend stapje; neem de tijd en geniet van het uitzicht. Je hebt me ook geleerd dat het meestal de kleine dingen zijn die ertoe doen, zoals een glimlach, een woord of de toon van een stem. Dit hielp me om meer ontspannen om te gaan met mijn eigen relationele doelen, om gewoon van start te gaan en te kijken waarheen de weg leidt. Het resultaat was een sterkere, diepere relatie met een familielid; wat frustratie en schuldgevoel had kunnen worden, werd een mooie reis met een gelukkig einde. En ja, ik heb van het uitzicht genoten.

Gertjaap, mijn buitengewone prachtige vriend, trouwe metgezel op mijn reis met als doel de wereld en mezelf beter te begrijpen, een reis die moet leiden tot een beter ik die mijn eigen kleine bijdrage levert aan een betere wereld; we delen veel dezelfde waarden en idealen, in essentie delen we eenzelfde kijk op de wereld, hoewel nuanceverschillen mijn analyse en conclusies verrijken met een net iets ander perspectief en ervoor zorgen dat ik niet vast kom te zitten in mijn eigen mentale patronen en routines. Toen ik je een e-mail stuurde met daarin mijn gedachten en gevoelens naar aanleiding van een test-/trainings-/zelfonderzoekavontuur, schreef je terug: "we gaan hier verder samen over nadenken, tenminste, wanneer je dat fijn vindt, want daar kunnen voor ons allebei goede dingen uitkomen." Dat is het mooiste antwoord dat ik me kan voorstellen en laat zien wie je bent: voor jou (en mij!) is leren uiteindelijk een "samen"-beleving (in plaats van een leraar/leerling-gebeuren) en dat maakt leren leuk en heel uitnodigend. Je luistert altijd, accepteert mensen zoals ze zijn, moedigt ze aan, onderkent de inspanningen van mensen en wat ze bereiken; het respect dat je mensen daarmee geeft, schept ruimte voor ze om hun hoofd en ziel te delen, hun opvattingen te toetsen, van anderen te leren, te groeien.

Jan Joost, jij leerde me dat vriendschap vele vormen kent. Met jou was het echt mogelijk om telefoongesprekken van 1 minuut te hebben, gewoon om te vragen hoe het met de ander ging. Ik heb nooit iemand gekend die zo gevangen zat in zichzelf, vol emoties, maar zo volledig verstoken van tranen; nooit vond ik het zo moeilijk om verbinding te maken met een persoon wiens pijn en kwetsbaarheid ik kon begrijpen en ook voelen aan de andere kant van de muur. Maar jij deelde wat je zo moeilijk delen kon, op je eigen natuurlijke manier, in oorspronkelijke vorm. Het gevolg was dat ik pas achteraf herkende hoe waardevol die momenten waren. In veel opzichten was je een "wysiwyg"-persoon: geen spelletjes, geen politiek correct gedrag, gewoon de ware jij, als een ongepolijste diamant. Jij leerde me dat spijt alleen waarde heeft als les voor de toekomst; anders is het zinloos en een verspilling van waardevolle tijd, het hier en nu dat met anderen gedeeld kan worden. Onze vriendschap duurde maar een paar jaar voordat het leven je de laatste klap gaf (je had toch al een oneerlijk grote hoeveelheid aan tegenslagen te verduren gehad) en je je overgaf, lichamelijk uitgeput; je aanvaardde je opties en maakte een keus. De laatste keer dat ik je zag, zei je: "jij redt het wel." Die woorden draag ik met me mee door mijn leven; woorden van iemand die in me geloofde. Ondanks alles wat we niet deelden heb je waardevolle inzichten en hoopvolle geruststelling bij me achtergelaten. Jij leeft verder in mijn hart en in mijn herinneringen.

Roger, een ongelofelijke ontmoeting bracht jou in mijn leven net op het moment dat ik op het punt stond het avontuur aan te gaan van het kopen van een huis. Heel spannend, heel zenuwslopend. Met je begrip en morele steun coachte je me door het proces. Je was er altijd voor me als ik van gedachten wilde wisselen met een betrokken, nuchtere persoon en gaf me de ruimte om afstand te nemen van het hele huizenkoopgebeuren als ik dat wilde. En nog steeds, vandaag evenzeer als toen, zoek ik je op als ik gestresst ben voor een paar van je steun gevende, geruststellende wijze woorden.
Je bent een echte vriend en op je eigen bijzondere manier zorgde je ervoor dat ik me completer en onafhankelijker voel.

Neelam, als ik ooit met iemand geflirt heb, was het met jou (een e-flirt) en dat was leuk. Ik wist dat het okee was, we wisten allebei waar we stonden en dat maakte het veilig (geen verwachtingen, geen gebroken hart). Je bent daarin uniek.
Jij was er toen ik helemaal geschokt was door mijn eerste ervaring met een internet-nepvriend - iemand die doet alsof hij een vriend is om vervolgens te proberen je kaal te plukken. Het meest schokkende vond ik dat ik merkte dat ik al mijn internetvrienden begon te wantrouwen, zelfs jou. Vertrouwen is zoiets breekbaars, het gaat zo makkelijk stuk en kan niet altijd worden hersteld. Maar jij toonde zoveel begrip, je steunde me in mijn beslissing om weg te gaan bij die internetgroep, je probeerde alternatieve manieren te bedenken waarop we toch contact konden houden; jij nam al mijn twijfel over jou weg. Dus ik bleef en leerde wijze internetlessen. Je geeft om mensen, je deelt met mensen, je bent heel open, humoristisch en veel intelligenter dan je denkt - of misschien ken je jezelf inmiddels beter. :)
Laten we samen naar het strand gaan, ooit.

Vijay, in een crisisperiode was jij er. Ik kon mijn nood alleen maar, en nauwelijks, delen met een objectief iemand ver weg; het was zo goed om het met jou te delen. Jouw sympathie en wijsheid gaven me echt emotioneel wat lucht en hielpen me om helder te denken en de juiste beslissing te nemen.
Omdat jij en je vrouw één zijn in jouw communicatie en je mijn moeder altijd deel maakte van onze mailwisseling voelde het als een band van gezin tot gezin, een interessante nieuwe ervaring voor me.

Esther, ik denk vaak aan je, aan het toneelstukje dat we in de kerk opvoerden, vooral het deel waarin jij en ik synchroon moesten bewegen en spreken. Ik ben je heel dankbaar dat je me hebt meegenomen in die activiteit vanwege de ervaring. Ik zou er uit mezelf nooit voor kiezen om aan zoiets mee te doen, omdat ik niet geloof dat ik enig acteertalent heb, maar het was fantastisch om het te proberen en met jou als onze geduldige en efficiënte regisseuse was repeteren heel leuk. Ironisch genoeg werden mijn scènes, in essentie, jaren later realiteit (gave van profetie? grijns). De herinnering aan onze gezamenlijke scène zorgt ervoor dat ik me op die dagen minder geïsoleerd voel en geeft ze een heel subtiele gloed - heel subtiel, maar toch een gloed. Dank je dat je zulke positieve dingen aan mijn leven hebt toegevoegd.

Mike M, ik ben zo blij dat we vrienden zijn. Omhels me en laat me voelen dat ik geliefd en gerespecteerd ben, zodat ik me sterk voel. Heel veel dank voor de mooie woorden die je over me schreef op het weblog. Ik draag ze bij me in mijn hart en mijn gedachten en ze bemoedigen me.
Je GPS-programma en je vertrouwen in mijn vermogen om met een groep op reis te zijn gaven me genoeg zelfvertrouwen om het onbekende te proberen en maakten me zelfstandiger.
Een ander groot geschenk dat je me gaf is dat je me hielp te beseffen dat als ieder mens uniek is en iedere vriend(in) speciaal, dat dan nog steeds ieder mens uniek is en iedere vriend(in) speciaal. Er is niet zoiets als meest uniek en meest speciaal; het is onnodig om onszelf met anderen te vergelijken. Jij hebt heel veel vrienden en vriendinnen en toch voel ik me speciaal. Nu ik me speciaal kan voelen in vriendschap hoef ik niet meer op zoek naar die "ware liefde" voor wie ik speciaal ben (alsof een liefdesrelatie daarvoor een garantie biedt, grijns). Hoe rustgevend!

Charles, onze supergids, Sendero's GPS-programma, hebben we aan jou te danken. Volgens mij houd je echt heel veel van dat programma, je identificeert je ermee en niets geeft zoveel voldoening als het programma nog beter maken. Je werkt onophoudelijk aan dat programma en je lijkt nooit moe te worden van nog meer suggesties, meningen of zelfs kritiek. Zowel binnen als buiten het GPS-forum ken ik je als een spontane, humoristische, vriendelijke en zorgzame, enthousiaste persoon. Als ik een feestje zou geven, zou ik zeker willen dat jij erbij was, want jouw aanwezigheid verlicht iedere plaats. Dank je voor het vertrouwen en de onafhankelijkheid die je me hebt gegeven, dank je voor alles wat je geeft aan dit programma en daarmee aan ons; ik ben dankbaar dat ik zo'n mooi, warm, open mens ken als jij.
Jij en Theresa vormen een prachtig paar. Ik vind Theresa geweldig, ze is zo lief. Ik vind jullie trouwbede echt heel mooi en ontroerend. Wat een diepe en krachtige uitdrukking van liefde en toewijding, wat een wondermooie manier om te beginnen aan een leven als echtpaar en gezin! Dat weerspiegelt echt hoe ik jullie beiden zie. Ik wens jullie toe dat God jullie zal blijven zegenen als echtpaar en gezin en ieder van jullie persoonlijk.

Sheila, in het contact met een bedrijf is het altijd fijn en geruststellend om te weten dat een vriendelijke, professionele, deskundige, flexibele, betrouwbare en toegewijde persoon die echt de belangen van de klant behartigt, elke vraag zal beantwoorden, advies geeft over wat te doen of aan te schaffen, ieder probleem zal (helpen) oplossen en ervoor zal zorgen dat men snel krijgt wat men besteld heeft. Daarom koop ik zo graag van jou. Je bent een combinatie van een verrukkende speelsheid en een sterk verantwoordelijkheidsgevoel + efficiëntie. Service is niet iets dat je doet, het is wie je bent. Deze bloedgroep maakt Sendero Group wat het is.
Ik was zo blij dat we kamergenoten waren tijdens mijn eerste WayFun-avontuur en voelde me zeer vereerd dat je me later als kamergenote hebt aanbevolen aan iemand die niet zo enthousiast was over het idee van een kamer delen als gevolg van een eerdere, niet zo positieve ervaring. Dat heeft veel voor me betekend.
Samen met Esther L, Jim en Michael, die je allemaal niet kent (het zou me erg verbazen als iemand van jullie een ander kende), heb je me ervan overtuigd dat ik schrijftalent heb. Het is het enige talent, naast slapen en dromen, waarvan ik het bestaan erken.

Nigel, je bent vriendelijk, respectvol, ontspannen en je hebt een leuk gevoel voor humor. Je hebt veel hele goede eigenschappen die er allemaal op neerkomen dat je echt bent geïnteresseerd in en gericht op mensen. Je luistert echt, je onderbreekt mensen niet, je ziet wanneer en hoe mensen hulp nodig hebben en je geeft die hulp zonder er de aandacht op te vestigen; je geeft mensen het gevoel dat ze je onverdeelde aandacht hebben zelfs al heb je het druk. Heb je een natuurlijk talent voor het aanbrengen van structuur in de vorm van prioriteiten en grenzen, waardoor je ontspannen kunt blijven, of weiger je simpelweg om planning en schema's vóór mensen te laten gaan?
Voor jou als verkoper staan de belangen van je klanten voorop. De informatie die je geeft is eerlijk en volledig. Je vraagt (potentiële) klanten wat ze van het produkt verwachten en hoe ze het denken te gaan gebruiken en dan zeg je "dit is voor jou" of "ik denk niet dat dit het beste produkt voor je is, want..."
Ik zou zo graag meer op je lijken. Op dit moment probeer ik te leren om anderen niet te onderbreken en jij houdt me een spiegel voor in mijn gedachten, jij laat me zien hoe (goed?) ik het doe. Ik heb vertrouwen in je adviezen, want ik weet dat je eerlijk bent, dat je het beste voor me wilt en dat je advies is gebaseerd op een zorgvuldige afweging van voors en tegens (zoals ik dat zou doen).
Je hebt twee keer een droom laten uitkomen: samen met jou een demo geven van mijn geliefde BrailleNote en BrailleNote GPS. Je bent een geweldige persoon om mee om te gaan. Ik ken weinig mensen, als ik ze al ken, die mijn impliciete vraag begrijpen als ik hun kant op kijk, maar jij begrijpt het wel; een bijzondere ervaring.

Alan, het is zo superleuk om met je te mailen. Op de één of andere manier begrijp je mijn humor, ook al ken je me nauwelijks. Geeft me het gevoel dat er een connectie is. Het is zo leuk om mijn gekke ideeën met je te delen en om een vriendelijk, grappig en waarderend antwoord te krijgen. Jouw emailberichten maken me zo blij, net als je groeten via Nigel.

Gert-Jan, jij was de eerste persoon die ik ontmoette die zo aandachtig luisterde, zonder de rest van de wereld te negeren, dat je geconcentreerde aandacht voelbaar was. Een bijzondere ervaring. Natuurlijk was je heel populair; er hingen altijd kinderen aan je, klommen op je, en iedereen wilde jou in zijn team. Dat was leuk om te zien. Geen wonder dat je populair was bij de meisjes - en niet alleen bij de twee wier liefde voor jou een publiek geheim was. Voor mij was het de eerste - en misschien wel de enige - keer dat "je kunt hem niet krijgen" gewoon betekende "vind iemand zoals hij" (dat is me trouwens nooit gelukt.

Luc, mijn docent, jij was de tweede persoon wiens aandacht voelbaar was. Als jij mijn eerste schriftelijke opdracht met me had doorgenomen om me te vertellen welke delen je had aangekruist als verbeterpunt had ik een hele waardevolle kans gemist om met mijn vader te delen (= de band te versterken). Dus dank je dat je het vergeten was. :)

J.R. van Helvoort, het spijt me dat ik u heb teleurgesteld als het om literatuur gaat. Ik had het geluk dat u mijn leraar was. Uw eerlijkheid was tegelijkertijd beangstigend en plezierig; uw natuurlijke overwicht ook. U hoefde uw stem niet te verheffen, u sprak heel kalm het woord "stil" en de klas werd stil. Ik vond het erg leuk om goed te zijn in spelling en tot de dag van vandaag streef ik naar perfectie op het gebied van spelling (hoewel ik dat punt nog niet heb bereikt en waarschijnlijk ook nooit zal bereiken). Maar het is puur wat u mij hebt geleerd en het zelfvertrouwen dat u me hebt gegeven waardoor ik van taal houd. Wat u mij hebt geleerd kan niet fout zijn, wat de norm tegenwoordig ook moge zijn.
Twee vragen die u mij hebt gesteld zal ik nooit vergeten: "zijn er problemen thuis?" (nadat ik een tentamen heel slecht had gemaakt) en "spiek je tijdens overhoringen?" (dat gerucht ging over mij). In een periode waarin ik het gevoel had dat mensen vooral dingen aannamen over mij, vroeg u het heel direct aan mij. Dit liet zien dat u echt om me gaf, u nam me serieus en gaf me uw vertrouwen. U leerde me wat de ware betekenis en waarde van vertrouwen is; het is een prachtig, waardevol geschenk en een les, een spiegel die u me voorhield. En ik wist dat ik u kon vertrouwen, met u kon praten, als ik de woorden had kunnen vinden. U bent ontzagwekkend.

Philip, ik waardeer hoe je de bloemen opmerkte langs de weg toen je me naar de bushalte bracht (het teken van een ziel die weet hoe hij de tijd moet nemen om te genieten van datgene wat echt schoonheid en waarde heeft), hoe je probeerde de bus tegen te houden, zodat ik hem niet zou missen, hoe je de manier waarop je me benaderde en met me omging zelfs niet veranderde toen mijn moeder bij me was (je was haar zelfs voor in het aanbieden van je hulp aan mij, wat een hele prestatie is; grijns) en hoe je echt blij voor me leek te zijn toen je me feliciteerde als de nieuwe eigenares van een huis (je ziet in je werk zoveel mensen die belangrijke beslissingen nemen in hun leven en de benodigde documenten tekenen, het zou routine voor je kunnen zijn, maar dat is het blijkbaar niet). Jouw blijdschap voor mij maakte het een bijzonder, blij moment. Ik zie je als een aantrekkelijk mens, een waardige professional, met integriteit en een goed, warm hart, die dingen niet vanzelfsprekend vindt. Ik zou willen dat ik een reden kon vinden om je weer te zien.

Leyla, ik hoop dat ik je naam niet verkeerd spel. Mensen schrijven of praten soms over "engelen zonder vleugels" of iemand die "uit de hemel is gevallen". Nou, zo was jij dus; zo voelde het tenminste. Ik moest wat boodschapjes doen. GPS helpt wel, maar neemt de noodzaak om de weg te vragen niet helemaal weg. Dus ik stapte uit de bus en daar was je. Je bracht me naar de eerste winkel en "verdween" vervolgens. Ik kwam de winkel uit en je dook weer op - je had buiten staan wachten. Zo bracht je me van de ene winkel naar de andere en tenslotte weer naar de bushalte; altijd in de buurt en toch discreet, vriendelijk en rustig. Gelukkig zijn er heel veel behulpzame mensen in de wereld, maar jij was anders.

Dr. Walter, ik heb u maar een paar keer gezien in ruim 28 jaar tijd, maar vlak voordat u met pensioen ging, kwam ik bij u met een hele zere voet. U gaf me iets om op mijn voet te smeren (en poederen) en twee dagen later was de pijn helemaal weg! Ik ben u eeuwig dankbaar. Belangrijker nog, u ging er echt voor zitten om naar mijn verhaal te luisteren (ik had die dag niet zoveel verhalen te vertellen) en gaf me het gevoel dat ik met u over alles had kunnen praten wat me dwars zat. Jammer dat ik daar pas achter kwam toen u wegging.
Nog maar heel kort geleden (dit jaar - 2010) kwam ik erachter dat u bestuurslid was van het Bentinckfonds, een naam die ik ken in relatie tot mijn paardrijden, voordat ik met paardrijden begon. Wat je toch allemaal leert als je ouder wordt over verbindingen in het verleden tussen mensen en gebeurtenissen! Mam zei dat u haar naar dat Bentinckfonds had verwezen en dat bracht mij uiteindelijk te paard. Dat maakt u de eerste schakel in een keten van goede herinneringen, waardevolle lessen (niet alleen paardrijlessen!) en bijzondere ontmoetingen zowel met paarden als met mensen. Een aantal van die mensen is terug te vinden op deze pagina.

Dr. Gaasbeek, wat kan ik zeggen over u? Ik heb u maar drie keer gesproken; ik heb al vaker dan dat aan u gedacht. Ik vind u leuk, ik houd van uw stem, ik houd van uw gevoel voor humor. Ik zou bijna willen dat ik een reden had om u en het andere personeel vaker te zien. Iedereen was zo aardig!

Pieter, zoals ik al zei op de hoofdpagina ben je betrouwbaar, kun je goed luisteren, ben je begripvol en zorgzaam. Deze kwaliteiten stelden me op mijn gemak als kersverse fysio-patiënte. Je lijkt mij een persoon met een onderzoekende geest - nog een mooie kwaliteit. Ik weet zeker dat ik hieraan heel veel zou kunnen toevoegen als ik je beter zou kennen, maar ik ken je niet beter, dus het enige dat ik kan doen is met warme gevoelens aan je denken. De herinnering aan je handen die mijn nek controleren op mogelijke problemen maakt me rustig.

Nicole, dankzij jouw deskundige, grondige behandeling kan ik mijn arm weer normaal gebruiken zonder merkbaar "litteken". Jouw geduld en duidelijke uitleg hielpen me te ontspannen, stelden me op mijn gemak, en ik ben je zo dankbaar! Ik weet zeker dat je de rots in de branding bent voor je werkgever en veel anderen; verantwoordelijk, efficiënt, gedisciplineerd - dat moet je wel zijn met alles wat je doet - maar niet rigide; mensen komen altijd op de eerste plaats. Jij raakt mensen echt aan met je hart.

Maarten, ...even kijken, heb ik alles genoemd? ...Warm...open...verwondering = levengevend... Had ik al gezegd dat je rekening houdt met anderen?
Je beantwoordde een vraag die ik niet durfde te stellen (zo lief van je!) dus dat zal wel betekenen dat je mijn gedachten kunt lezen. En dankzij jouw vraag kreeg ik informatie die interessant was om te weten. Ik houd je graag bij me in mijn hart als je het niet erg vindt; het is een goed gevoel om je dichtbij te hebben.

Ariane, iedere keer dat ik aan je denk, of eigenlijk, misschien, het beeld dat ik me van je heb gevormd, verschijnt er een fonkelende glimlach in mijn hart. Dat beeld is puur gebaseerd op je stem, de manier waarop je praat en misschien een paar dingen die je hebt gezegd, al kan ik me die niet meer concreet herinneren. Okee, hier is een beetje amateurpsychologie (over de grond rollen van het lachen is toegestaan, zolang ik niet in de buurt ben): volgens mij ben je echt helemaal "cool", warm, intelligent en je geeft om mensen; voor mijn gevoel ben je energiek en expressief en houd je van plezier, en tegelijk voel ik ook een diepe, opmerkzame, luisterende, begrijpende stilte; ik denk dat je oog hebt voor detail en daardoor kun je mensen doorzien, wat die mensen bedreigend zouden kunnen vinden als je niet zo empathisch en vrolijk zou zijn, wat je persoonlijkheid ontspannen(d) maakt. Het moet fantastisch zijn om jou als vriendin te hebben.

Wim P, ik heb mijn baan aan u te danken. Vers van de universiteit zou ik echt niet geweten hebben wat mijn sterke en zwakke kanten waren, maar u gaf me de tijd om dat allemaal te ontdekken en om te groeien en sterker te worden; u steunde die onervaren, onzekere student en creëerde een vredige en veilige omgeving waarin ik kon leren. Later heb ik gezien dat sommige mensen dat geluk duidelijk niet hebben. Dus u hebt me een soepele start gegeven in mijn arbeidsleven, omdat u in me geloofde. Hartelijk dank daarvoor. Dat ze me een baan aanboden was hun afscheidscadeau aan u; het is zo'n bijzonder gevoel om een cadeau voor iemand te zijn!

Wim dK, je liet je door Wim P overtuigen dat je mij een baan moest aanbiden. Dat maakte me een beetje je beschermeling en zelfs nu nog, jaren nadat je met je werk bent gestopt, kom je me altijd begroeten en vragen hoe het gaat als je me ziet. Dat voelt super.
Je bent beroemd om je sprekerstalent. Je bent zeer intelligent, levendig, dynamisch. Energie en actie, dat ben je altijd geweest. Je kunt diplomatisch zijn of direct, het is maar net waarvoor je kiest. Ik houd van taal en ik vond het geweldig om te zien hoe je mensen zachtjes een bepaalde kant op stuurde, inclusief de politici die je (be)diende; soms hadden ze het niet eens gelijk in de gaten! Dan glimlachte je triomfantelijk (ontken het maar niet!:) en ik glimlachte met je mee.
Je genialiteit en energie trokken me erg aan. Ik heb zelfs wel eens overwogen om te proberen meer extrovert en direct te zijn en de nieuwe ik op jou uit te testen. Dat had je vast leuk gevonden; je houdt van open en directe mensen. Je directheid en visionaire creativiteit werden niet altijd evenzeer door iedereen gewaardeerd; steeds als je terugkwam van je zomervakantie vroegen sommigen zich nerveus af wat voor veranderingsidee je dit jaar voor ze had meegebracht. Sommige mensen vonden je resolute directheid erg frustrerend, maar ik waardeer het feit dat je wel verantwoordelijkheid nam. Voor mij persoonlijk geldt dat als besloten wordt dat er iets gaat gebeuren waar ik niet blij mee ben, ik liever heb dat er gezegd wordt: "zo wordt het, of je het leuk vindt of niet" dan dat mijn gevraagde inbreng wordt genegeerd of, veel erger nog, opzettelijk verkeerd geïnterpreteerd, en ik daarmee (mede)verantwoordelijk wordt gemaakt, omdat "ik dit heb gekozen" of "we het erover eens waren" (natuuuurlijk!). Dus je was duidelijk en eerlijk en dat is goed.
Soms kwam je ons kantoor binnenlopen, omdat je mijn chef toch even moest vertellen wat voor slim trucje je nu weer had uitgehaald (ondeugende jongen!). :) Het was zo leuk om je zo te zien.
Ik geloof niet dat iemand van je opvolgers de organisatie zo goed kende (of kent) als jij.

Ad, je nam me onder je hoede gedurende de eerste zeven jaar van mijn werkzame leven. Ik moest aan je wennen; je vragen maakten duidelijk hoe veel ik niet wist en soms werd ik gek van je gewoonte om mijn opmerkingen te relativeren door de andere kant te kiezen, maar ik leerde veel (zoals: ik hoef niet altijd te happen) en we delen een verlangen om onderwerpen te onderzoeken en discussies moeten een middel zijn om te leren in plaats van een machtstrijd. Maar je creëerde een ontspannen sfeer in ons kantoor, je hebt me veel liedjes leren kennen (zingen bleek een multifunctionele vorm van expressie: een manier om je blijdschap te delen, om iemand te begroeten, om je te helpen ontspannen en stress tegen te gaan, om je te helpen nadenken en concentreren) en het belangrijkste van alles: je gaf me nooit op. Als je iets goeds in een persoon ziet - en dat doe je al snel - geef je die persoon je steun. Het gaf me een gevoel van veiligheid in mijn werk, een gevoel dat ik kwijtraakte toen jij mijn chef niet meer was. We waren een team. Plezier, creativiteit, intellectuele stimulans, kritisch maar positief denken en teamgeest heersten in de veilige en ontspannen omgeving van ons kantoor. Je was mijn eerste chef en wat was je bijzonder.

Annemiek, jij en ik worstelden samen en kregen een band tijdens de eerste twee jaar van de nieuwe afdeling. Je incasseerde klap op klap, maar bleef de meest sociale persoon van ons "team". Je bent heel creatief, je komt altijd met goede, leuke, grappige ideeën. Jij gaf me ook niet op, ook al heb ik je heel wat keren teleurgesteld. Je klaagde zelfs nooit. Dat bewonder ik in je, vooral omdat jij heel efficiënt bent. Jij gaf zin aan mijn werkdagen en gaf me het gevoel dat ik gewaardeerd werd en dat ik mijn eigen persoonlijke talenten had die ik aan het werk kon toevoegen. We waren een goed team en ik hoop echt dat onze wegen nooit helemaal zullen scheiden. Zo'n gevoel van "samen zijn" en "horen bij" is heel zeldzaam voor mij, vooral op het werk.

Hans, toen Ad wegging, vroeg ik me af wie me nu ging voeden met kritisch en positief denken, niet politiek correct, niet gefrustreerd en cynisch. Jij bent het antwoord. Ik houd van je opgewekte, ontspannen persoonlijkheid. Het zal weinig mensen opvallen als je gestresst bent. Mensen helpen zit je in het bloed; als iemand je om hulp vraagt en je zegt nee (omdat zelfs jij geen creatieve manier kunt vinden om die extra klus in je toch al veel te drukke schema te proppen) is hij/zij helemaal in shock. Ik ben je zo dankbaar voor alle inspanning, tijd en energie die je stopt in het begrijpen van ons en wat we nodig hebben en de creatieve manieren die je bedenkt om dingen beter en gemakkelijker voor ons te maken. Je hebt ons heel wat werk bespaard. Creativiteit is verweven met je identiteit. Ik houd ook van je echtheid; je bent open en durft je kwetsbaar op te stellen; hoe jij geniet van het leven, van de natuur, is zo puur. Als jij een sneeuwpop wilt maken, maak je een sneeuwpop; als jij door de herfstblaadjes wilt lopen doe je dat, ook als er geen kinderen in de buurt zijn om als excuus te gebruiken. Dit alles maakt je een heel mooi persoon en ik ben heel blij dat ik je ken.

Paul, PreciouS, jij hield mijn hersens scherp en alert; jij was er altijd klaar voor om te discussiëren over welk idee dan ook of te reageren op elke verhandeling die ik je toewierp. We waren het niet altijd met elkaar eens, maar we hadden goede discussies en je toonde respect. Jij nam de moeite om weer opnieuw te leren hoe je documenten terug kon converteren naar een oudere versie van de tekstverwerker die we gebruikten en maakte weer veel documenten toegankelijk voor me in een tijd waarin ik me moest inlezen in onderwerpen die voor mijn werk van belang waren geworden. Dankzij jou - en Joop vH - kon ik doorgaan met mijn werk.
Op een dag kwam je me redden, toen ik nog niet zo lang daar werkte, toen ik wanhopig werd van een flinke stapel papier die ik geacht werd te scannen en te lezen. Jij ging rustig zitten en nam geduldig alles met me door, zodat ik kon bepalen wat zinvol was om te scannen en te lezen.
We konden altijd vertrouwen op je geheugen en je kennis. Beiden waren prima. Je had heel veel goede dingen te zeggen, vanuit goede inzichten. Jammer dat mensen niet heen konden of wilden luisteren door de toon waarop je de dingen zei en die velen als negatief gingen ervaren. Als ze dat wel hadden gedaan, hadden ze veel van je kunnen leren.
Ik zag je als mijn medegevangene in het werk. Het voelde als zielsverwantschap op dit punt. Jij had de moed om weg te gaan. Ik bleef achter en mis je.
Ik hoop dat je de inspiratie en het geluk hebt gevonden die je zocht en die je sprankelende wezen zullen voeden.

Dino, jij maakte het tot je persoonlijke doel om ervoor te zorgen dat de PC (op het werk) zo probleemloos mogelijk werkte. Wanneer ik je ook maar belde met een probleem, je was er gelijk en werkte kalm en nauwgezet totdat het probleem was opgelost. Jij stelde programma's zo in dat de computer optimaal werkte voor mij - en jij was er heel goed in om dingen vanuit mijn positie te bekijken en te bedenken hoe ze het beste voor mij zouden werken. Onbekende technologische aanpassingen schrok je nooit af, maar je wist wanneer je raad moest vragen aan de deskundigen op dat gebied. Je gaf altijd 200% en kwam regelmatig even kijken of alles nog goed ging. Die ene keer dat je een probleem niet kon oplossen (een programma met heel vreselijk veel problemen!) verving jouw kalmte mijn stress en de enthousiaste manier waarop je me (voor mij) nieuwe mogelijkheden liet zien van de programma's waarmee ik werkte, gaf me de boodschap "je kunt het!" en gaf me het gevoel dat het allemaal goed ging komen. Die morele steun was van onschatbare waarde! Je ging veel verder dan het noodzakelijke, jij was echt mijn reddende engel. Het technoleven is niet meer hetzelfde sinds je vertrek.

Petra, mijn paardrijinstructrice, je bent zo ontspannen, zo bewonderenswaardig geduldig; jij lijkt precies te weten hoe je ons moet benaderen, ieder van ons zo verschillend; je lijkt te weten wanneer je ons klagen en ons bang zijn het beste kunt negeren en wanneer je het serieus moet nemen en er aandacht aan besteden; wanneer je ons dat duwtje moet geven dat we nodig hebben om een hoger niveau te bereiken en wanneer je ons beter nog wat tijd kunt geven; wanneer je ons moet aanmoedigen om na een val weer op het paard te klimmen en wanneer je dat beter niet kunt doen in verband met mogelijke verwondingen. En voorzover ik het kan zien schat je het goed in ook! Dit alles doe je met een natuurlijke vanzelfsprekendheid.

Sandy, we hebben elkaar nooit echt ontmoet, maar ik was altijd nieuwsgierig naar "het buurmeisje met de mooie naam", de persoon aan de andere kant van de dunne muur, van wie ik de stem kon horen, hoewel ik niet kon horen wat je zei. Jij leerde me de muziek van Evanescence kennen, in de eerste plaats hun nummer "Bring me to life" ("Breng me tot leven"). Ik vind het heerlijk om mee te bloeden met hun nummers; muziek en woorden die mijn gevoel tot uitdrukking brengen en die zelfs enkele ervaringen lijken te beschrijven die lijken op de mijne. Luisterend naar hun nummers kwam ik tot de conclusie dat mijn donkerder kant gewoon bij me hoort; niet iets om tegen te vechten, niets om je zorgen om te maken; je hoeft me niet te repareren, ik ben niet stuk.

Mike, we woonden in dezelfde buurt. Jij was een bijzonder jongetje. Jij hielp me zo vaak de weg over te steken; Je moeder had gezegd dat je niet zonder toezicht mocht oversteken en dat deed je ook niet, behalve om mij te helpen, zelfs toen de andere jongens dreigden dat ze je zouden verraden. Zo sterk was de drang om te helpen.
Andere jongens van jouw leeftijd waren verlegen tegenover volwassenen, maar jij had er totaal geen probleem mee om met volwassenen te praten. Beleefd, lief, energiek, je opgewekte stem waarmee je me 's morgens begroette, verlichtte mijn werkdagen gedurende de twee zwaarste jaren van mijn werkzame leven toen het zo moeilijk was mezelf er 's morgens toe te zetten om naar het werk te gaan.
Waar je ook bent, ik hoop dat je altijd de vriendelijke jongen blijft die met anderen rekening houdt, die ik ken. Ik wens je toe dat je altijd veilig en gelukkig zult zijn en dat alle goedheid die je anderen geeft bij je terugkomt. Jij hebt me zoveel keren zo gelukkig gemaakt.

Mike V, jij vriendelijke, beleefde, zorgzame, hardwerkende, betrouwbare persoon; wat een geschenk is het voor een huiseigenaar om jou te kennen! Ik kan er altijd van op aan dat je goed werk levert. Ik vond het zo leuk om naar jou en Dave te luisteren toen jullie aan mijn kamer werkten; jullie waren een goed team en brachten een goede sfeer in een hectische en stressvolle omgeving. Toen ik eindelijk mijn hart aan dit huis gaf, kwam dat door jullie twee, omdat het de plek was die jullie liefdevol hadden gecreëerd, vooral mijn kamer. Nick heeft me ook heel goed geholpen; hij kwam het garagedak maken, omdat hij had gehoord dat het lekte - en we hadden hem nog niet eens gebeld! Over service gesproken!